Parafia nie przypadkowo otrzymała jako swojego Patrona, największego z narodzonych z niewiasty, Świętego Jana Chrzciciela. Historia Dojlid Górnych od kilkudziesięciu lat związała się mocno z osobą tego proroka. W roku 1941, dokładnie w Uroczystość Narodzin Świętego Jana Chrzciciela, we wsi wybuchł wielki pożar, od którego mieszkańcy zostali ocaleni poprzez modlitwy i wstawiennictwo Jana Chrzciciela. Na pamiątkę przy ulicy Białostockiej została wzniesiona kaplica ku czci Świętego, a dzisiaj cała Parafia czci Go jako swego Patrona. Wszystkie te wydarzenia upamiętnia witraż umieszczony w bocznej nawie istniejącej świątyni, który został poświęcony w okrągłą rocznicę ocalenia Dojlid od pożaru.
Proboszczem nowoutworzonej Parafii został mianowany Ksiądz Wiesław Szanciło, dotychczasowy wikariusz Parafii Niepokalanego Serca Maryi w Białymstoku. Młody Ksiądz Proboszcz spotkał się z życzliwym przyjęciem, serdecznością i zaufaniem, na co wielki wpływ miała siedmioletnia posługa wśród tych wiernych. Nowi Parafianie wyrazili natychmiast gotowość wspólnego dzielenia trudów organizacji Parafii i budowania nowego ośrodka duszpasterskiego. Do czasu wybudowania kościoła i usamodzielnienia się duszpasterstwa Parafia korzystała ze świątyni, kancelarii, sal katechetycznych oraz cmentarza grzebalnego Parafii Niepokalanego Serca Maryi w Białymstoku. W chwili utworzenia Parafia liczyła 3335 mieszkańców, w tym: 2882 katolików i 453 innowierców. Ksiądz Proboszcz od początków Parafii zmagał się z pytaniem „gdzie ma stanąć kościół i jak podołać tym wyzwaniom?”. Po dwuletniej drodze pod górę (w przenośni i dosłownie, ponieważ ostatecznie kompleks kościelny został wybudowany w geograficznie najwyższym punkcie Dojlid Górnych), poprzez trudne, a zarazem twórcze doświadczenia, chociażby jak pierwsza lokalizacja kościoła przy ulicy Białostockiej czy kłopoty z przekształceniem działki oraz z uzyskaniem pozwolenia na budowę kaplicy i inne, ruszono do dzieła. 22 sierpnia 2003 roku rozpoczęto budowę kaplicy i domu parafialnego. Niespotykanie szybko mury pięły się do góry, a w sercu Parafian rosła świadomość, że „Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota, Kościół żywy i prawdziwy to jest serc wspólnota”, czego wyrazem były częste spotkania modlitewne przy krzyżu na placu kościelnym.
Budowa trwała rok i pięć miesięcy. Dzisiaj Ksiądz Proboszcz określa ten fakt mianem cudu naszych czasów. 28 listopada 2004 roku, w I Niedzielę Adwentu, Ksiądz Arcybiskup Wojciech Ziemba, w asyście 48 księży i przy udziale rzeszy wiernych, poświęcił nowowybudowany kościół, dom parafialny i plebanię, a od 1 stycznia 2005 Parafia się usamodzielniła. Architektem kompleksu sakralnego jest Bogdan Cimochowicz, nadzorującym budowę był Sławomir Przestrzelski, autorem i wykonawcą witraży jest Jarosław Trojan, a obrazów Dorota Łapanowska i Józef Zdziech. Od sierpnia 2005 roku posługę w Parafii pełni ksiądz Adam Ciereszko. Dzięki twórczej współpracy Księdza Proboszcza, księdza Adama i księdza Andrzeja Kakareko (pomaga w duszpasterzowaniu) następuje rozkwit duszpasterstwa różnych stanów w Parafii. Prężnie działają różne grupy i podejmowane są różnorodne akcje duszpasterskie. Parafianie są oddani Bogu, przywiązani do Kościoła i życzliwi kapłanom. Świadczą o tym, składane ofiary na kościół, odnowione kaplice wiejskie, przydrożne krzyże oraz zaangażowanie w przygotowywanie i liczne uczestnictwo w zgromadzeniach liturgicznych. Ta głęboka wiara i gotowość współpracy z księżmi stanowi siłę i moc tej Parafii. Corocznie dnia 24 czerwca odbywają się uroczystości odpustowe w Parafii, na które serdecznie zapraszamy.