Wieczerza Wigilijna ma piękny charakter rodzinny ale też i liturgiczny, powinna zatem przyjmować znane nam z Mszy św. i nabożeństw formy. Zaszczytną rolę kapłana ogniska domowego pełni ojciec rodziny i to on, podobnie jak kapłan w kościele, powinien w miarę możliwości prowadzić tę liturgię, bądź pokierować nią angażując do niej swoją rodzinę. Podany niżej obrzęd niech pomoże mu wypełnić to zaszczytne zadanie i przyczyni się do uroczystego przeżycia tego wyjątkowego, rodzinnego wieczoru.
1. Zapalenie świecy.
Na stół wigilijny pod obrus wkłada się garść siana, stawia się talerz z opłatkiem, potrawy wigilijne oraz świecę. Ojciec lub matka, zapalając ją, mówi: «Światło Chrystusa» .
Wszyscy zgromadzeni odpowiadają: «Bogu niech będą dzięki»
Wprowadzenie:
Dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, rodząc się w stajence betlejemskiej jako bezbronne Dziecię. Opowiada nam o tym Ewangelia. Stojąc, wysłuchajmy z wiarą słów Ewangelii opisującej to najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Syna Bożego Jezusa Chrystusa.
2. Lektura Ewangelii
| Z Ewangelii według św. Łukasza: «W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli». (Łk 2, 1- 14) |
Po Ewangelii śpiewamy kolędę.
3. Wspólne prośby.
Ojciec lub matka albo ktoś z rodziny odmawia niżej podane prośby:
Boże, nasz Ojcze, w tej uroczystej godzinie wychwalamy Cię i dziękujemy za noc, w której posłałeś nam swojego Syna, Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. Prosimy Cię:
– Udziel naszej rodzinie daru miłości, zgody i pokoju – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– Obdarz także naszych sąsiadów, przyjaciół i znajomych pokojem tej nocy- Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– Wszystkich opuszczonych, samotnych, chorych, biednych i głodnych na całym świecie pociesz i umocnij Dobrą Nowiną tej Świętej Nocy- Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
– Naszych zmarłych bliskich i znajomych (tu wymieniamy imiona) obdarz szczęściem i światłem Twej chwały – Ciebie prosimy – Wysłuchaj nas, Panie!
Wszyscy odmawiają «Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Wierzę w Boga, Pod Twoja obronę, Wieczne odpoczywanie…»
Ojciec lub matka albo ktoś z rodziny:
«Panie Jezu Chryste, który w dzisiejszą noc przyszedłeś na świat rodząc się w grocie betlejemskiej z Najświętszej Maryi Panny, przyniosłeś pokój całemu światu i uświęciłeś życie rodzinne, pozostań w naszej rodzinie i zespól ją więzami Twojej miłości, a słowo Twoje niech w nas przebywa z całym swym bogactwem. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen».
4. Łamanie się opłatkiem:
Głowa rodziny rozpoczyna dzielenie się opłatkiem tymi lub innymi słowami:
«Obecnie w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem – chlebem miłości. Otwierając serca nasze miłości wzajemnej, otwieramy je na przyjście Pana. Niech wszyscy, którzy żyją w naszej rodzinie i odwiedzają nasz dom, będą szczęśliwi, zdrowi, serdeczni, niech mają zawsze dobre zamiary i aby wszyscy wszędzie się radowali. Niech Pan będzie zawsze z nami w naszym domu i niech sprawi, abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy stali się uczestnikami Jego radości w Królestwie Bożym».
Dzieląc się opłatkiem, przebaczamy sobie wzajemne urazy i składamy życzenia.
5. Wieczerza.
Przed posiłkiem najstarszy z Rodziny odmawia modlitwę:
– Pobłogosław Panie Boże nas, te pokarmy i tych, którzy je przygotowywali, na pamiątkę Narodzenia Twego Syna Jednorodzonego, a Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Amen.
Podczas posiłku wstrzymujemy się od potraw mięsnych. W rodzinie katolickiej alkohol na wigilijnym stole jest absolutnie wykluczony! Po wieczerzy dzieci mogą zanieść figurkę Dzieciątka Jezus do domowej szopki lub pod choinkę, gdzie odnajdą prezenty od św. Mikołaja. Przy śpiewie kolęd w radosnym nastroju oczekujemy na Pasterkę.